Wycena wartości godziwej
Wycena wartości godziwej jest dokonywana na potrzeby sprawozdawczości finansowej prowadzonej zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR nr 16) oraz polską ustawą o rachunkowości. Według MSR 16 „Rzeczowe aktywa trwałe” wartością godziwą jest kwota, za jaką na warunkach rynkowych składnik aktywów mógłby zostać wymieniony pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi stronami transakcji. Taką samą definicję wartości godziwej należałoby również przypisać szacowaniu wartości godziwej na potrzeby polskiej sprawozdawczości.
Zgodnie z przyjętymi zasadami wyceny składników majątkowych (w tym także maszyn i urządzeń) wartość rynkową określa się zwyczajowo przy zastosowania jednego z dwóch sposobów wyceny:
- podejścia porównawczego – polegającego na ustaleniu wartości rynkowej środka trwałego przez porównanie cen transakcyjnych otrzymanych za inne takie same lub podobne obiekty na wolnym rynku w zbliżonym czasie i na podobnym terenie;
- podejścia dochodowego – polegającego na ustaleniu wartości rynkowej środka trwałego poprzez określenie wysokości możliwych wpływów z tytułu posiadania lub też wykorzystania danego składnika majątku. Jednak w przypadku ruchomych środków trwałych podejście to stosuje się tylko w przypadkach wiedzy na temat wielkości dochodu wytwarzanego bezpośrednio przez dane środki trwałe.
W przypadku braku możliwości oszacowania wartości godziwej według wymienionych powyżej zasad, powszechnie stosowaną metodą wyceny jest podejście kosztowe - poprzez określenie kosztu odtworzenia w warunkach rynkowych. Metoda ta jest powszechnie stosowaną i wymaganą metodą wyceny w celu określania wartości rynkowej (w tym również i wartości godziwej) środków trwałych, szczególnie w przypadku braku powszechnego rynku oraz indywidualności wycenianych rozwiązań.
Wycena wartości godziwej jest wykonywana z udziałem biegłego rzeczoznawcy majątkowego.
wersja do druku